ග්ලැසියරවල පෘෂ්ඨයේ විවිධ පැලුම් දැකිය හැකි යි. ඒවා අතරින් මුහුදු ජලය හෝ දියවූ ග්ලැසියර ජලය ගලා යාමේ දී ඉතා වේගයෙන් ඝන වීමට පත්වනවා. මෙම ක්‍රියාවලිය වේගයෙන් සිදුවීම නිසා අයිස් තුළ වායු බුබුළු හට ගැනීමක් වන්නේ නැහැ. සාමාන්‍යයෙන් ජලය අයිස් බවට පත්වීමේ දී ජලයේ දියවී ඇති වායු අණු බුබුළු ලෙස රැඳෙනවා. මේ නිසයි අයිස් වලාකුළු වැනි ස්වභාවයක් ගන්නේ. බුබුළු හට නොගතහොත් අයිස් දිස්වන්නේ අවර්ණ ලෙස යි. නමුත් සුර්යයාලෝකයේ නිල් පැහැ ආලෝකය මේ හරහා ගමන් කිරීමෙන් එහි රැඳෙනවා. අහස නිල් පැහැ වීමට බලපාන සංසිද්ධිය ම මෙහිදීත් සිදුවන නිසා ග්ලැසියර මතින් ජලය ගමන් කළ ස්ථාන තද නිල්පැහැ ඉරි වශයෙන් දිස්වීම ඉතාමත් සුලබ යි.
මුහුදු ජලයේ ඇල්ගී ආදී ශාක ප්ලවාංග බහුල ව තිබෙනවා. ඇන්ටාක්ටික් සාගර කලාපයේ මුහුදු ජලයේත් මෙම තත්වය දැකිය හැකි යි. මේවා නිසා ජලයට ලැබෙන්නේ කොළ වර්ණයක්. නමුත් ඝනීභවනය වීමේ දී මෙම කොළ පැහැ අංශු ගුරුත්වය නිසා ග්ලැසියරයේ පතුලට ගමන් කර තැන්පත් වනවා. මේ නිසා ග්ලැසියරයක ජලයෙන් ඉහළ පෙනෙන කොටසේ කොළ පැහැයෙන් යුත් ඉරි රටා දැකිය හැකි වන්නේ නැහැ. නමුත් ග්ලැසියර දියවීම් සහ පුපුරා යාම් නිසා ඇතැම් අවස්ථාවලදී ඒවා උඩු යටිකුරු විය හැකි යි. එවිට පතුලේ තැන්පත් වූ එවැනි වර්ණ රටා දැකගත හැකි වනවා.
ග්ලැසියර පෘෂ්ඨ පුපුරා යාමේදී හෝ දිය වීමේ දී වෙන්වන විශාල කොටස් ග්ලැසියර කඳු ඔස්සේ පහළට ගමන් කර මුහුදට එක්වනවා. ඒවා සමඟ ග්ලැසියර පෘෂ්ඨවල ඇති රොන් මඩ හෝ වෙනත් මණ්ඩි ආදියත් එක්වනවා. මුහුදට එක්වන ග්ලැසියරවල කහ, දුඹුරු හෝ කළු පැහැ රේඛා නිර්මාණය වීමට හේතුවන්නේ එම අවසාදිත ද්‍රව්‍ය ග්ලැසියර කොටස්වල රැඳීම යි.